Орта ғасыр түркі мақал-мәтелдеріндегі адами қасиеттер көрінісі: салыстырмалы-тарихи талдау

Abstract

Орта ғасыр түркі жазба ескерткіштері – түркі халықтарының өткен тарихы мен мәдениетінен, тілінің ерекшеліктерінен мәлімет беретін асыл мұра. Ескерткіштер тіліндегі мақал-мәтелдерді жан-жақты зерттеу қазақ тіліндегі паремиологиялық жүйенің қалыптасуы мен даму үдерістерін, мақал-мәтелдердің мағыналық уәжін анықтауға мүмкіндік береді. Мақалада ХІ-ХІІ ғасырларда жазылған түркі ескерткіштері – Жүсіп Баласағұнидің «Құдатғу білік», Махмұт Қашқаридың «Диуани луғат-ит түрк», Ахмет Йүгнекидің «Һибат-ул хақайқ», Ахмет Йасауидің «Диуани хикмет» шығармалары тіліндегі моральдық құндылықтарды сипаттайтын мақал-мәтелдер қарастырылады. Ескерткіштер тіліндегі адамның жақсы қасиеттері мен жағымсыз қасиеттерін сипаттайтын мақал-мәтелдердің этномәдени мазмұны, паремиологиялық мағынаның ерекшелігі мақал-мәтелдер құрамындағы доминант сөздердің семантикалық аясы шеңберінде сараланады. Орта ғасыр түркі жазба ескерткіштері тіліндегі мақал-мәтелдер қазақ тіліндегі мақал-мәтелдермен салыстырыла отырып, олардың этномәдени мазмұнындағы ортақтықтар мен айырмашылықтар анықталады.