З. ҚАБДОЛОВТЫҢ «МЕНІҢ ӘУЕЗОВІМ» РОМАН-ЭССЕСІНДЕГІ ТҰЛҒА ЖАСАУДАҒЫ ПОРТРЕТ ПЕН ДИАЛОГТІҢ КӨРКЕМДІК ҚЫЗМЕТІ

Abstract

Қазіргі қазақ романының жанрлық түрленуінің бір көрінісі - Зейнолла Қабдоловтың «Менің Әуезовім» роман-эссесі. Мақалада роман-эссенің бас кейіпкері қазақ әдебиетінің ұлы жазушысы Мұхтар Әуезовтің образын жасаудағы портрет пен диалогтің көркемдіктің қызметі қаралды. Автордың портреттік сипаттауының өзіндік ерекшелігі бар. Роман-эсседе портрет, біріншіден, ұлы жазушының әрбір сөзіне ынтық, шексіз сүйіспеншілікке толы шәкірт көзімен бейнеленсе, екіншіден, кейіпкердің өзі төгіле сөйлеген лекция үстінде үнемі өзгеріп, жаңа қырымен танылады. Дарынды жазушының қолданысындағы диалог – кейіпкерлердің арасындағы сылдыр сөз емес, олардың тұлғалық сипатын ашудың, даралаудың көркемдік амал-тәсілдерінің бірі. Мақалада М.Әуезовтің портретінен қазақ халқының қайталанбас данышпандық келбеті мен оның диалогтерінен толысқан ақыл-парасат, шешендік, қайраткерлік танылатындығы шығармадан үзінділер беру арқылы талданды.